یوقتایی بدجور دلم هواشو میکنه یعنی بیشتر موقع ها اینجوورم

وقتی ک دلتنگش میشم عکساشو نگاه میکنم نمدونم چ قدرتی توی چشاش داره ک

وقتی چشم ب چشای عسلیش میفته چشام پراز اشک میشه و بی اختیار جاری میشه ..

وقتی تو خونه یا تو بیرون یاد حرفاش .. خنده هاش . شیرین زبونیاش ...

میفتم یهو بی اختیار لبخندی از اعماق وجودم میزنم

ولی وقتی ب خودم میام میبینم همه اطرافیانم دارن ب من نگاه مکنن و مخندن ..

فک مکنن دیونه شدم ...

اونا هیچوقت نمیفهمند و نخواهند فهمید ک تو دلم تو ذهنم چیمیگذره ..

هیشکی درکم نمکنه جز عشقمم ..

ولی الان مدتیه عشقم نسبت ب من سرد شده

یعنی در ظاهر اینجور نشون میده خوب میدونم اونم من دوست داره و عاشقمه

فقط ب ی دلیل خاصی ک شما نمدونید اینکارارو مکنه و دست خودش نیست

یعنی یجورایی مجبور ب این کارمیشه ...

ولی من خوب درکش مکنم و تلاش میکنم تکیه گاه محکمی براش باشم

نمخوام تنهاش بذارم

با اینکه خودش هی این حرفو تکرار مکنه ک میگه فراموشم کن

ولی من میدونم ک این حرف دلش نیست فقط از سر دلتنگی از سر .... .